Türkiye’de katlanarak artan enflasyon, azalan alım gücü sonrası, ülkemizdeki vatandaşlar yurt dışına çıkmanın yollarını arıyor. Ülkedeki her meslek kümesi geçim külfeti çekerken, doktorluk ve mühendislik yapan vatandaşlar hak ettikleri maaşı alamadıkları için en çok yurt dışına çıkmayı tercih eden küme olmuştu.
Şimdi ise hekimler ve mühendislerden sonra akademisyenlerin birçoğu da geçim badiresi nedeniyle yurtdışına çıkmaya başladı. Akademik Dayanışma Platformu (ADAP) Üyesi ve Öğretim Vazifelisi Zeynep Ardıç, akademisyenlerin Türkiye’deki yaşadığı problemleri anlattı.
Ardıç şöyle konuştu:
DÜNYADA BİRİNCİ BİN ÜNİVERSİTE ORTASINDA TÜRKİYE’DEN YALNIZCA 15 ÜNİVERSİTE VAR.
“İstanbul Medeniyet Üniversitesi Hukuk Fakültesi’nde Genel Kamu Hukuku ana bilim kolunda öğretim vazifelisi olarak çalışmaktayım. Türkiye’deki akademisyenlerin durumlarından bahsetmek istiyorum. Akademi ve bilim bir ülkenin kalkınması için çok değerlidir. Türkiye için de hakikaten refah düzeyine ulaşabilmek ve arttırabilmek için akademisyenlerin üretken olması, toplumsal bilimler alanında Türkiye’nin sorunlarına tahlil bulabilmesi için akademinin verimli olması nitekim değerli fakat Türkiye’deki durum pek iç açıcı değil maalesef. Zira Türkiye’de 200 civarında üniversite var fakat verimliliğe baktığınızda gelişmiş ülkelerle rekabet edemeyecek durumdayız. Dünyanın en güzel 500 üniversitesi ortasında Türkiye’den yalnızca üç üniversite var. Birinci bin üniversite ortasında Türkiye’den yalnızca 15 üniversite var. Akademinin pek çok sorunu var. Liyakat, mobbing var lakin şu son geldiğimiz noktada ekonomik sıkıntılar o kadar önemli bir boyuta ulaştı ki biz artık öbür sıkıntıları ikinci plana atmak durumunda kaldık. Akademisyenler nitekim geçinemiyor. Yaşamsal faaliyetlerini bile karşılamakta zorlanıyorlar.”
12 BİN CİVARINDA AKADEMİSYENİN YURTDIŞINA GİTTİĞİNİ GÖSTEREN BİR ÇALIŞMA VAR
Örneğin bir araştırma vazifelisi 2015’te minimum fiyatın dört katına yakın maaş alıyorken şu an ikilere düşmüş durumda. Alım gücümüz önemli manada düştü. Akademik faaliyetler tabiatları gereği bir motivasyon, odaklanma ve berrak bir zihin gerektirir. Fakat maalesef Türkiye’de akademisyenlerin zihinleri geçim ezasıyla, gelecek tasasıyla, ayın sonunu nasıl getireceğim, kiramı nasıl ödeyeceğim, konuttan çıkarılırsam ne olacak sorularıyla o kadar meşgul ki biz artık sahiden akademik faaliyetlere odaklanamıyoruz. Etrafımdaki bütün akademisyenlerin tek konuştuğu şey; ekonomik düşünceler. Çok üzücü lakin şunu da konuşuyoruz; yurt dışına mı gitsek, özel bölüme mi gitsek. Hekimlerin yurt dışına gitmesiyle bu Türkiye’nin de gündemine oturdu bir manada beyin göçü. Tabiplerin gittiğini çok çabuk anlayabiliyoruz zira hastaneye gidip randevu alamadığınızda anlıyorsunuz fakat akademisyenlerin göçünü biraz geç fark edecek Türkiye. Halihazırda zati 12 bin civarında akademisyenin yurtdışına gittiğini gösteren bir çalışma da var. Akademisyenler de gidiyorlar. Türkiye’nin zati eğitim alanında çok sorunları var. Bunu arttıracak. Türkiye kalkınmayı, gelişmeyi bir kenara bırakın gerilemeye başlayan bir ülke olacak. Evvelce akademi çok popülerdi ve bütün başarılı öğrenciler akademiye yönlenirdi. Şu an bu türlü bir durum yok. Hatta kimi kısımlarda akademisyen bulamıyorlar.
ARAŞTIRMA VAZİFELİSİ OLAN ARKADAŞLARIMIZIN MESKEN KİRALAYAMADIĞI İÇİN ÖĞRENCİ YURDUNDA KALIYOR
Bazı yeni araştırma vazifelisi olan arkadaşlarımızın mesken kiralayamadığı için öğrenci yurdunda kaldığını duyuyoruz. Bu nitekim çok acı bir durum. Bilhassa büyük kentlerde aldığımız maaşla biz bir mesken bile tutmaktan aciz durumdayız. Bu yeni nitelikli insanların akademisyen olmasına mahzur olduğu üzere hali hazırda üretken, kaliteli işler çıkaran akademisyenlerin de ya özel bölüme yönelmesine ya da yurt dışına gitmesine sebep olacak. Üniversiteler giriş imtihanı yapılıyor, aileler heyecanlanıyor çocuklarımız üniversiteye gidecek diye. Çocuklarınızı gönderdiğiniz üniversitelerin isminin olması kıymetli değil. İçinde kaliteli, verimli, üretken akademisyenler yoksa eğitim kalitesi de uygun olmayacak.
