Galatasaray attığı gerçek adımların sonucunu şampiyon olarak aldı. Bu adımların en değerlisi “Büyük kadrolarda büyük oyuncular oynar” gerçeğini uyguladı.
Sıradan rastgele kulüplerin küçük oyuncularını değil, büyük kulüplerin büyük oyuncularını transfer etti. Bu anlayış Galatasaray’ı şampiyonluğa götürdü.
Ayrıca Galatasaray şampiyonluk yarışındaki rakiplerine oranla çok daha güzel kenetlendi, çok daha yeterli aile havası yarattı, seyircisiyle tahminen de bugüne kadar olmayan ölçüde düzgün bütünleşti ve şampiyonluğu yakaladı.
Okan hocanın hakkını teslim edelim. Bu hususta yalnızca bir örnek bile ne kadar başarılı olduğunu anlatmaya yetecektir. Kadıköy’de Fenerbahçe maçında rakibin stoperlerinin tartısını bildiği için öne iki tazı koydu; Kerem ile Barış Alper. Düşünün Icardi bile oturdu ve bu iki tazıyla başladı maça. Hakikaten Fenerbahçe savunmasını hallaç pamuğu üzere attı. Sonucu aldı, sonra da Icardi’yi oyuna sokup onun imzasıyla da bir gol daha bularak maçı tamamladı.
Hocanın ismi büyük olabilir. Lakin ben hocanın isminin büyüklüğüne değil alanda ne yaptığına bakarım. Okan hoca, dünya markası tahminen de yaşı kadar antrenörlük geçmişi ve mesleği olan Jorge Jesus’u alanda resmen mat etti.
Bu bahiste son bir not: Ligde hiç kesintiye uğramadan art geriye 14 galibiyet alıyorsanız şampiyon olursunuz.
Aslında Galatasaray’ın kırılma noktası son genel konsey oldu. Argüman ediyorum; Dursun lider bu seçimi son dakikada kıl hissesi sayılacak bir farkla kazanmasa Galatasaray bu noktalara gelemezdi. Dursun liderin geçmişten gelen deneyimi, topluluk içinde yaşadığı acılar ve reaksiyonlar karşımıza farklı yeni ve yine bir Dursun lider çıkardı.
YARIN: FENERBAHÇE
